Stare Polesie wraca na mapę

Wieczór 8 listopada był zimny i wilgotny, ale mimo to w Pasażu Rubinsteina zjawiła się grupa przebierańców małych i dużych, a przede wszystkim zwartych i gotowych, aby sławić Stare Polesie w głos.

Na czele pochodu jechał Wóz Metafizyczny Teatru Pinokio, z którego płynął radosny swing. Za nim, raźnym krokiem i z megafonem w ręku kroczyła Maria Nowakowska, organizatorka Parady, ubrana w różową, połyskującą kurtkę oraz łososiową spódnicę a’la bombka. Zaraz za nią szli: przebierańcy w teatralnych i zwierzęcych maskach, duchy i strachy, w tym rodzice z dziećmi. Między nimi krążył Suavas Levy w kapeluszu z dużym kwiatem, przygrywając na bębnie i wybijając rytm na tamburynie. Jedni trzymali pochodnie, inni marionety i gałązki ubrane we własnoręcznie zrobione ozdoby. Wszyscy skandowali za Marią i Suavasem: „Stare Polesie wraca na mapę”, „Polesie Stare, stare ale jare” i „Stare Polesie najlepsze na świecie”. Parada wzbudzała zainteresowanie przechodniów na al. Kościuszki. Ludzie dziwili się na widok grupy przebierańców i na wszelki wypadek omijali ją szerokim łukiem na ulicy Wólczańskiej. Mieszkańcy ul. 1-go maja wychylali się z okien i uśmiechali zaciekawieni. Z entuzjazmem odnieśli się do pochodu stojący w większej grupie panowie przy ul. Legionów. Kiedy wesoła kompania dotarła na boisko przy ul. Ogrodowej, odśpiewano specjalnie na tę okazję przygotowany Hymn dziadowski (patrz ramka obok) i zakończono wydarzenie gorącymi oklaskami.

Dziady staropoleskie, jako święto dzielnicy składające się z wieczornej parady maskowej oraz cyklu warsztatów, spektakli i koncertów zorganizowanych na cześć Starego Polesia, jest częścią zakrojonych na większą skalę działań promujących tę część miasta. Organizacje pozarządowe, instytucje kultury, placówki oświatowe i przedstawiciele biznesu, połączyli siły, aby wspierać lokalną społeczność, tworząc ciekawą ofertę działań kulturalnych i społecznych.

Stare Polesie jest na fali wznoszącej. Rozwija się projekt Punktowej Galerii Staropoleskiego Detalu Architektonicznego. W tegorocznej edycji Budżetu Obywatelskiego, łodzianie wybrali wśród zadań lokalnych takie projekty jak: przystosowanie Szkoły Podstawowej nr 26 do potrzeb dzieci z niepełnosprawnością ruchową, utworzenie parku – Ogrodów Jana Karskiego i ogrodu z placem zabaw dla dzieci przy Legionów 39 oraz prowadzenie świetlic artystycznych, w których realizowany będzie program edukacyjno-artystyczny dla dzieci i młodzieży dotkniętej wykluczeniem społecznym. A to tylko niektóre z działań mających miejsce na Starym Polesiu.

Obserwujemy rozwijającą się kampanię promocyjną Miasta Łodzi, w ramach której „Weekendy w Łodzi pozdrawiają śląskie festyny” czy „Nowa Piotrkowska z Łodzi pozdrawia Stare Miasto w Warszawie”. Działania staropolesian natomiast, wpisują się w zbyt rzadko jeszcze stosowaną kampanię promocyjną miasta do wewnątrz. Warsztaty, koncerty, spotkania, parady, zadania realizowane z ramach Budżetu Obywatelskiego mogą skutecznie wesprzeć mieszkańców Polesia w byciu dumnym z tego, gdzie mieszkają.

Przed nami Szopka Staropoleska i kolędowanie zaplanowane na 20 grudnia 2014 r., a w ramach tego wędrujący kredens (więcej nie napiszę, niech będzie to zachęta do wzięcia udziału w wydarzeniu, choćby z ciekawości). Nie mogę doczekać się wiosny i lata, kiedy to parady staropoleskie będą zatrzymywać się na placach, skwerach i w parkach, a do muzyki towarzyszącej paradowiczom będą odbywały się tańce, hulańce i swawole.

Więcej informacji na:

www.facebook.com/dziadystaropoleskie

www.facebook.com/wspoldzielniastaropoleska

HYMN DZIADOWSKI

Przy skupie złomu

Za węgłem domu
W cieniu podwórka
Chyłkiem zza murka
Okiem obraca chmurnym ten nasz
Staropoleski
Dziad, dziad, dziad, dziad

Z siatką bez ucha

Z piersią bez ducha
Z czołem łysawym
W ząbek czesanym
Chodzi i spaja dziwny nasz świat
Staropoleski
Dziad, dziad, dziad, dziad

Dom jego wszędzie

Wypędzą – wejdzie
Czasu nie kradnie
Żebrze, lecz ładnie
Oto nasz strażnik, co chroni ład
staropoleski
dziad, dziad, dziad, dziad

Przestrzeń oswaja
I dziwy baja
Skąd-dokąd nie wie
Żyje, choć nie je
Tajemnej wiedzy dzierży on kwiat
staropoleski
dziad, dziad, dziad, dziad

Choć ciemno błyszczy
A biedą piszczy
Rzuć czapkę do nóg
Gdy spotkasz go tu
Potężny bowiem i stary to mag
staropoleski
dziad, dziad, dziad, dziad